Κυνήγι, όταν η τσάντα μένει άδεια !

Όταν έχει βάρος η τσάντα τότε μοιράζει χαμόγελα και "πόντους ύψους", ενώ όταν είναι άδεια αντανακλά την κατήφεια και την απογοήτευση. Αλήθεια όμως, ποιος κυνηγός μπορεί να αρνηθεί ότι δεν επέστρεψε άπραγος με ψαλιδισμένες τις ελπίδες, και όχι μόνο μία φορά, αλλά πολλές, που σίγουρα ο κυνηγετικός εγωισμός δεν του επιτρέπει να ομολογήσει;

 
Κοινός παρονομαστής η τσάντα
Υπάρχουν ένα σωρό λέξεις και φράσεις που χαρακτηρίζουν το πενιχρό ή και το μηδενικό αποτέλεσμα της κυνηγετικής μέρας, είτε αυτές αφορούν τον κυνηγό των φτερωτών ή εκείνον του τριχωτού θηράματος.

"Μιζέρια", "τίποτα", "μία από τα ίδια" λένε οι ολιγόλογοι σκεπτικιστές. "Γκαντεμιά", "γρουσούζικη μέρα", "μαυρίλα" ψιθυρίζουν οι προληπτικοί. "Γκίνια", "νούλα" λένε οι του τζόγου. "Γκέλα" παραμιλούν οι ποδοσφαιρόφιλοι. "Μηδέν εις το πηλίκον" λένε κοφτά οι Μαθηματικοί.

Μεγάλη η ποικιλία λοιπόν για το κενό του περιεχομένου, αλλά με κοινό παρονομαστή την άδεια τσάντα, αυτή που εύχεται ο κυνηγός να μην τη δουν ξένα μάτια και τον υποχρεώσουν σε εξηγήσεις και αναλύσεις για το τι έφταιξε. Σίγουρα ο υπεύθυνος δεν ήταν αυτός, αλλά όλα τα άλλα, δηλαδή ο καιρός, η μετακίνηση, η μαύρη γάτα καταμεσής του δρόμου νυχτιάτικα ή ακόμα και ο συνάδελφος που προηγήθηκε και έπιασε το καλό πόστο.

Από το τίποτα…
Στα περάσματα με τα φθινοπωρινά ή με τα χειμωνιάτικα αποδημητικά πουλιά, οι περιπτώσεις που η τσάντα μένει άδεια πληθαίνουν. Με τη συχνότητα να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα για τους κυνηγούς της Αττικής και τα Σεπτεμβριανά περάσματα των τρυγονιών και των ορτυκιών.

Παθών πολλάκις υπήρξε και ο γράφων, που η αγάπη του για το τρυγόνι και τη Λαυρεωτική, γέμισαν συχνά την τσάντα του με… θρούμπι και με… σύκα. Έτυχε χρονιά που σε 20 επισκέψεις τον Σεπτέμβρη στα Λεγρενά να καταφέρω ένα τρυγόνι και σε άλλη χρονιά με 11 εξόδους στην ίδια περιοχή να γυρίσω με κανένα.

Όχι βέβαια ότι και παλιότερα δεν έμεναν με… το τουφέκι στο χέρι, αλλά με την πληθώρα των επιτρεπόμενων θηραμάτων, όλο και κάτι έμπαινε στην τσάντα. Συχνά όμως το περιεχόμενο δεν ήταν αυτό που επιθυμούσαν, όπως δεν είναι επιθυμία του τρυγονά να γεμίζει η τσάντα με σιταρήθρες ή του τσιχλά να βαραίνει με ψαρόνια. Ήταν όμως κάτι και αυτό, αρκεί να ασχολούταν ο κυνηγός με τα πουλιά.

«Μάστορας» είναι και ο τετράποδος
Αν όμως πρόκειται για λαγοκυνηγό ποια είναι η εναλλακτική και τι μπορεί να φέρει πίσω εκτός από τα νεύρα του; Στα μεταπολεμικά χρόνια ο παππούς της γυναίκας μου, στην ορεινή Φωκίδα που ζούσε, ήταν ονομαστός για την αξιοσύνη του στο λαγοκυνήγι και για τον γκέκα που τον συντρόφευε.

Άριστος γνώστης της περιοχής, καθώς ήταν, "αλώνιζε" στα νιάτα του τα κοντινά βουνά με τα ψηλά και δυνατά του πόδια και δύσκολα γυρνούσε χωρίς τον λάγαρο στην τσάντα. Όταν όμως επέστρεφε φουριόζος, έδενε με νευρικές κινήσεις το σκυλί στο κατώι και κλώτσαγε το σινί, το χάλκινο ταψί στο πλάι του φούρνου, όλοι στο σπίτι καταλάβαιναν ότι εκείνο το πρωινό μάστορας ήταν ο λαγός.

Και με άδεια τσάντα η μέρα είναι γεμάτη
Θα μπορούσαν να γραφούν ένα σωρό ιστορίες με τις "κούφιες" μέρες, αυτές που τα μάτια του κυνηγού αντικρίζουν με δέος… τον πάτο της τσάντας. Αλήθεια όμως πώς θα ήταν το κυνήγι αν έλειπαν οι άπραγες μέρες; Το να βρίσκει ο κυνηγός θήραμα σε όλες τις εξόδους του και να τις κάνει επιτυχημένες, σύντομα θα του ήταν βαρετό. Θα έχαναν το γούστο τους με τη μονότονη επανάληψη, χωρίς να παραλείπεται η ζημιά που θα γίνονταν στο θηραματικό κεφάλαιο.

Γιατί στο κυνήγι εκείνο που εξιτάρει τον κυνηγό είναι η αγωνία αν θα συναντήσει το θήραμα της αρεσκείας του και που ευνόητα εύχεται να μπει στην τσάντα. Μπορούν να συγκριθούν με οτιδήποτε οι στιγμές της εναγώνιας αναμονής για την εμφάνιση του φτερωτού θηράματος ή το αλύχτισμα του σκύλου που έπιασε τον ντορό;

Μα και αυτό να μη συμβεί και η απογοήτευση να πάρει το πάνω χέρι, πάλι πλήρης συναισθημάτων θα είναι και κερδισμένος θα βγει. Γιατί άπραγη και κούφια δεν είναι ποτέ η μέρα που βρίσκει τον κυνηγό στο βουνό να μαγεύεται από τις μυρωδιές και τις εικόνες που απλόχερα του προσφέρει η πανέμορφη φύση.

Και ακόμα γιατί η άδεια τσάντα γίνεται δάσκαλος και μαθαίνει στον κυνηγό σε τι έφταιξε ο ίδιος ή αν άλλοι και ποιοι παράγοντες επέδρασσαν στο ανεπιθύμητο αποτέλεσμα. Αν βέβαια ο κυνηγός έχει το σθένος να αποδεχτεί το αποτέλεσμα και να αντλήσει διδαχές από
αυτό.
προωθούμενο άρθρο ©kynigesia.gr


Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK

Ευκαιρίες | Προσφορές

Δημοσίευση σχολίου

Το τοπικό Portal Διαβατός Ημαθίας ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών του εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας, υβριστικά σχόλια ή σχόλια μη συμμορφωμένα με τους όρους χρήσης του blog, θα διαγράφονται! Ο «Διαβατός Ημαθίας» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές!

Νεότερη Παλαιότερη